یکی انگار داره دل رو به یه جای غریبی می کشونه ...
اون که با چادر خاکیش گناهای همه رو می پوشونه ...
انگاری دست خودم نیست ...
انگار داره دلم باز بهونه ...
چشم گریون ! مثل بارون ! می بارن اشک های من دونه دونه ...
تا می خوام پا بذارم رو عهدی که بسته دلم توی حرم ....
یکی دستاشو می ذاره دوباره مثل قدیما رو سرم ...
نمی ذاره که دوباره من بمونم و دل در به درم ...

حوالی دل: 

- در را باز کن زهرا جان
نه میخواهم هیزم آتش بی غیرتانِ درب خانه ات شوم...
ونه میخواهم ریسمان بر دستان علی بزنم!

آمده ام گدایی...در را بازکن مادرجان...

-در عزای مادرت یابن الحسن یک دم بیا
تا نپرسند این جماعت بانی مجلس کجاست...

- میخواستم بگویم : 

اما فقط میتوانم ...................

مگه سکوت چشه؟